Aşık Garip Bektaş
Aşığımız Erzurum‘a bağlı Aşkale ilçesinin Özler Köyünde (Eski adı Şoik) 1 Ocak 1938 Tarihinde dünyaya gelmiştir. Babasının adı Mehmet Ali Ağa ve annesinin adı Ballı hanım olarak bilinmektedir.
Aşık Garip Bektaş 1952 yılında bilinmeyen bir sebepten dolayı köyünden ayrılarak İstanbul’a gitmiştir.Aşık Garip Bektaş büyük şehirde bir türlü iş bulamaz ve zorluklar çeker. Bu esnada askerlik çağının gelip geçtiğinin farkına vararak 1963 yılında İzmir Bornova 57. Topçu Tugay’ında asker olur. Askerliğini tamamladıktan sonra Aşık Garip Bektaş tekrar İstanbul‘a döner ve burada bir süre seyyar satıcılık yapmak zorunda kalır. Aşık Garip Bektaş hayatı çileler ile geçtiği için hiç evlenmemiştir. Bu çileli ve zorlu süreç 1976 yılına kadar sürer ve o yılda Aşık Garip Bektaş İstanbul Büyük Şehir Belediyesi’nde kadrolu işçi olarak çalışmasıyla son bulur (Aşığımız 1999 yılında bu kurumdan emekli olarak çalışma hayatını noktalar).
Bu süreç boyunca güzel eserler ortaya koyan Aşık Garip Bektaş emekli olduğu 1999 yılına kadar Geldim, Gördüm ve Gezdim isimli üç şiir kitabı yayınlar.
Bir canım vardı verdim erenler Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına Serimi meydana serdim erenler Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına Aşkın ateşine yaktım özümü Uyandım gafletten açtım gözümü Muhammed Ali’ye verdim sözümü Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına Bütün kainatı eyledin seyran Hakkın emriyle dönüyor devran Dosta varmak için yürüyor kervan Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına Varıp kapısına yüzümü sürdüm Erenler cemine kusursuz girdim Bütün gerçekleri orada gördüm Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına Garip Bektaş der ki kurbanlık koçum O cananı sevmek benim tek suçum Kınamayın dostlar yanıyor içim Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına
Emeklilik yıllarında yazmaya devam eden Aşık Garip Bektaş 2005 yılında Gidiyorum isimli dördüncü şiir kitabını tamamladı.
Gül diyerek diken diktin bağıma Gözün aydın dünya beni bitirdin Zamansız kar yağdı gönül dağıma Gözün aydın dünya beni bitirdin Kalbime bir yara açtın derinden Yüreğimi söküp aldın yerinden Hangi seven vefa gördü yarinden Gözün aydın dünya beni bitirdin Ömrümün boyunca çektirdin acı Açtığın yaranın yoktun ilacı Yıkıldı gönlümün tahtıyla tacı Gözün aydın dünya beni bitirdin Yorgun düştü bu gönlümün kervanı Geldi çattı ayrılığın zamanı Bir gün sürdürmedin demi devranı Gözün aydın dünya beni bitirdin Bu Garip Bektaş’la dalganı geçtin Çile çekmek için hep beni seçtin Sen benim başıma çok işler açtın Gözün aydın dünya beni bitirdi
Aşık Garip Bektaş yazmayı hiç bırakmamış ve son olarak 2007 yılında Yazdım isimli kitabını tamamladıktan kısa bir süre sonra 26 Mayıs 2008 yılında hayata gözlerini yummuştur.
